ระดับวิตามินดีที่เหมาะสมที่สุดอาจแตกต่างกันไปตามกลุ่มชาติพันธุ์และเชื้อชาติ

การศึกษาซึ่งตีพิมพ์ในวารสารMetabolism, Clinical and Experimentalเน้นย้ำถึงความจำเป็นในการได้รับความเห็นพ้องต้องกันผ่านการทดสอบระดับวิตามินดีที่ปรับปรุงใหม่ที่มีอยู่ในปัจจุบัน ตามที่สถาบันการแพทย์ระบุว่าผู้ที่มีวิตามินดีน้อยกว่า 20 นาโนกรัมต่อมิลลิลิตรของเลือดถือว่าขาด สมาคมต่อมไร้ท่อกำหนดเกณฑ์ที่สูงกว่า 30 นาโนกรัม ไม่มีแนวทางใดที่ชัดเจนกว่าแนวทางอื่นในขณะนี้ ผู้เขียน Sylvia Christakos ศาสตราจารย์จาก Rutgers New Jersey Medical School กล่าวว่า "คำแนะนำจากการศึกษาก่อนหน้านี้โดยใช้การทดสอบต่างๆ สำหรับระดับวิตามินดียังคงมีอยู่ และไม่น่าแปลกใจที่แนวทางปัจจุบันจะแตกต่างกันไป" "ตัวอย่างเช่น ยังไม่ชัดเจนว่าระดับวิตามินดีที่เหมาะสมที่สุดจะเท่ากันสำหรับชาวคอเคเชียน คนผิวดำ หรือชาวเอเชีย ขณะนี้ห้องปฏิบัติการหลายแห่งกำลังดำเนินการทดสอบที่ได้รับการปรับปรุงให้ดีขึ้น และกำลังพยายามสร้างมาตรฐานของผลลัพธ์จากห้องปฏิบัติการต่างๆ" หน้าที่หลักของวิตามินดีคือช่วยให้ร่างกายดูดซึมแคลเซียม การขาดอาจทำให้พัฒนาการทางโครงกระดูกล่าช้าและโรคกระดูกอ่อนในเด็ก และอาจนำไปสู่โรคกระดูกพรุนและเพิ่มความเสี่ยงต่อการแตกหักในผู้ใหญ่ อาหารเสริมวิตามินดีจะทำงานได้ดีที่สุดเมื่อรับประทานร่วมกับแคลเซียมสำหรับโรคกระดูกอ่อนและการสูญเสียมวลกระดูกที่เกิดขึ้นตามวัย ชาติ ผู้สูงอายุที่ขาดวิตามินดีจะได้รับประโยชน์จากการเสริมเพื่อป้องกันการแตกหัก อย่างไรก็ตาม การศึกษาไม่ได้แสดงว่าอาหารเสริมมีประโยชน์ในการป้องกันการแตกหักหากผู้สูงอายุได้รับวิตามินเพียงพอแล้ว นักวิจัยยังตั้งข้อสังเกตอีกว่าการเสริมวิตามินดีนั้นไม่ดีกว่า การศึกษาก่อนหน้านี้แสดงให้เห็นว่าการได้รับวิตามินดีในปริมาณที่สูงมาก (300,000-500,00 iu ที่ได้รับในระยะเวลาหนึ่งปี) ดูเหมือนจะเพิ่มความเสี่ยงต่อการแตกหัก (The National Academy of Medicine แนะนำให้ 400 iu/วัน สำหรับทารก, 600 iu/วัน สำหรับผู้ที่อายุ 1 ถึง 70 ปี และ 800 iu/วัน สำหรับผู้ที่อายุ 70 ​​ปีขึ้นไป ส่วนสมาคมต่อมไร้ท่อแนะนำให้สูงถึง 2,000 iu/วัน สำหรับผู้ใหญ่) แม้ว่าการเสริมวิตามินดีจะลดอัตราการเสียชีวิตโดยรวม และการศึกษาบางชิ้นแนะนำว่าวิตามินดีอาจเป็นประโยชน์ต่อการทำงานของระบบภูมิคุ้มกัน มะเร็ง และสุขภาพหัวใจและหลอดเลือด แต่ Christakos กล่าวว่าประโยชน์ที่สอดคล้องกันของการเสริมวิตามินดียังไม่ปรากฏให้เห็น อย่างไรก็ตาม เธอตั้งข้อสังเกตว่า การศึกษาส่วนใหญ่ไม่ได้แยกแยะระหว่างผู้เข้าร่วมที่มีวิตามินดีเพียงพอหรือขาดวิตามินดี