สนามแม่เหล็กของโลก

แบบจำลองคลาสสิกของการก่อตัวของสนามแม่เหล็กโลกก่อให้เกิดความขัดแย้งที่สำคัญ เพื่อให้จีโอไดนาโมทำงานได้ โลกจะต้องหลอมละลายทั้งหมดเมื่อสี่พันล้านปีก่อน และแกนกลางของมันจะต้องเย็นลงอย่างช้าๆ จากประมาณ 6,800 °C ในเวลานั้นเป็น 3,800 °C ในปัจจุบัน อย่างไรก็ตาม การสร้างแบบจำลองล่าสุดของวิวัฒนาการในช่วงต้นของอุณหภูมิภายในของดาวเคราะห์ ร่วมกับการศึกษาธรณีเคมีเกี่ยวกับองค์ประกอบของคาร์บอเนตและหินบะซอลต์ที่เก่าแก่ที่สุด ไม่สนับสนุนการระบายความร้อนดังกล่าว เมื่ออุณหภูมิสูงเช่นนี้ถูกตัดออก นักวิจัยจึงเสนอแหล่งพลังงานอื่นในการศึกษาของพวกเขา โลกมีรูปร่างแบนเล็กน้อยและหมุนรอบแกนเอียงที่โคลงเคลงรอบขั้วโลก เสื้อคลุมของมันเปลี่ยนรูปอย่างยืดหยุ่นเนื่องจากผลกระทบจากกระแสน้ำขึ้นน้ำลงที่เกิดจากดวงจันทร์ นักวิจัยแสดงให้เห็นว่าผลกระทบนี้สามารถกระตุ้นการเคลื่อนที่ของโลหะผสมเหล็กเหลวที่ประกอบเป็นแกนนอกได้อย่างต่อเนื่อง และสร้าง สนามแม่เหล็ก โลกในทางกลับกัน โลกได้รับพลังงาน 3,700 พันล้านวัตต์อย่างต่อเนื่องผ่านการถ่ายโอนพลังงานความโน้มถ่วงและการหมุนรอบตัวเองของระบบโลก-ดวงจันทร์-ดวงอาทิตย์ และคิดว่ามีกำลังมากกว่า 1,000 พันล้านวัตต์ที่พร้อมสำหรับทำให้เกิดการเคลื่อนที่ประเภทนี้ในแกนกลางชั้นนอก พลังงานนี้เพียงพอที่จะสร้างสนามแม่เหล็กโลก ซึ่งร่วมกับดวงจันทร์ช่วยแก้ไขความขัดแย้งที่สำคัญในทฤษฎีคลาสสิก ผลของแรงโน้มถ่วงที่มีต่อดาวเคราะห์" เนื่องจากทั้งการหมุนรอบแกนของโลก ทิศทางของแกน หรือการโคจรของดวงจันทร์ไม่เป็นปกติอย่างสมบูรณ์ ผลรวมของพวกมันต่อการเคลื่อนที่ในแกนกลางจึงไม่เสถียรและอาจทำให้เกิดความผันผวนในจีโอไดนาโมได้ กระบวนการนี้อาจอธิบายถึงพัลส์ความร้อนบางอย่างในแกนกลางชั้นนอกและที่รอยต่อกับเนื้อโลก เมื่อเวลาผ่านไป สิ่งนี้อาจนำไปสู่จุดสูงสุดในชั้นเนื้อโลกที่ละลายลึก และอาจนำไปสู่เหตุการณ์ภูเขาไฟครั้งใหญ่ที่พื้นผิวโลก โมเดลใหม่นี้แสดงให้เห็นว่าผลกระทบของดวงจันทร์ที่มีต่อโลกมีมากกว่าแค่การทำให้เกิดกระแสน้ำเท่านั้น