มะเร็งเต้านม

ส่วนหนึ่งของสารหน่วงการติดไฟถือเป็นสารก่อกวนต่อมไร้ท่อ กล่าวคือรบกวนระบบฮอร์โมน เนื่องจากไม่ได้ถูกผูกมัดโดยตรงกับวัสดุที่เติมเข้าไป โมเลกุลจึงหลุดรอดออกมาได้ง่าย จากนั้นจะพบในฝุ่นบ้าน อากาศ และอาหาร การได้รับสารนี้อาจทำให้เกิดปัญหาต่อต่อมน้ำนมได้เนื่องจากการพัฒนาของต่อมน้ำนมถูกควบคุมโดยฮอร์โมน "BFRs ก่อให้เกิดความเสี่ยงที่สำคัญ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงเวลาที่อ่อนไหว ตั้งแต่ชีวิตในครรภ์จนถึงวัยแรกรุ่นและระหว่างตั้งครรภ์" ศาสตราจารย์แพลนเต้ ผู้อำนวยการร่วมของ Intersectoral Center for Endocrine Disruptor Analysis และนักพิษวิทยาสิ่งแวดล้อมกล่าว สารทำลายต่อมไร้ท่อ เช่น BFRs สามารถเลียนแบบฮอร์โมนและทำให้เซลล์ตอบสนองอย่างไม่เหมาะสม ผลกระทบจากการสัมผัสกับสิ่งแวดล้อม ในการทดลอง ทีมวิจัยได้ให้สัตว์ฟันแทะตัวเมียสัมผัสกับส่วนผสมของ BFRs ซึ่งคล้ายกับที่พบในฝุ่นบ้าน ก่อนผสมพันธุ์ ระหว่างตั้งท้อง และระหว่างให้นม นักชีววิทยาสามารถสังเกตเห็นผลกระทบต่อลูกหลานในสองขั้นตอนของการพัฒนาและต่อมารดา ในหนูวัยก่อนเข้าสู่วัยเจริญพันธุ์ ทีมงานได้สังเกตพัฒนาการของต่อมน้ำนมในระยะแรกเริ่ม สำหรับหนูที่มีขนสั้น ผลการวิจัยที่ตีพิมพ์ในปี 2019 แสดงให้เห็นถึงการควบคุมการสื่อสารระหว่างเซลล์ ผลที่คล้ายคลึงกันนี้พบได้ในอวัยวะเพศหญิงในการศึกษาปี 2560 ผลกระทบทั้งหมดเหล่านี้เกี่ยวข้องกับความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของ มะเร็งเต้านม ศาสตราจารย์ Isabelle Plante ชี้ให้เห็นว่าการสัมผัส BFRs ในมนุษย์สูงสุดนั้นพบได้ในช่วงต้นทศวรรษ 2000 "หญิงสาวที่สัมผัสกับ BFRs ในมดลูกและผ่านการให้นมบุตรขณะนี้อยู่ในระยะแรกของการเจริญพันธุ์ มารดาของพวกเธอมีอายุอยู่ในวัย 50 ปี ซึ่งเป็นช่วงที่มีความเสี่ยงเพิ่มขึ้นต่อมะเร็งเต้านม" ศาสตราจารย์แพลนท์กล่าว นี่คือเหตุผลที่ทีมงานกำลังศึกษาสารก่อกวนต่อมไร้ท่อที่เกี่ยวข้องกับความโน้มเอียงที่จะเป็นมะเร็งเต้านม ซึ่งได้รับทุนสนับสนุนจากมูลนิธิมะเร็งเต้านมและสมาคมวิจัยมะเร็ง อภิปรายเกี่ยวกับกฎหมาย ในการศึกษาทั้งสาม ผลกระทบส่วนใหญ่ถูกสังเกตเมื่อผู้รับการทดลองได้รับปริมาณรังสีต่ำสุด จากฝุ่น ไม่ใช่ปริมาณที่สูงขึ้น ข้อสังเกตนี้ทำให้เกิดคำถามเกี่ยวกับกฎหมายปัจจุบันสำหรับสารก่อกวนต่อมไร้ท่อ "ในการประเมินขนาดยาที่ "ปลอดภัย" ผู้เชี่ยวชาญจะให้ขนาดยาเพิ่มขึ้น จากนั้นเมื่อพวกเขาสังเกตเห็นผลกระทบ ให้ระบุว่าเป็นขนาดยาสูงสุด เมื่อใช้สารก่อกวนต่อมไร้ท่อ ผลที่ตามมาในระยะยาวจะเกิดจากขนาดยาที่ลดลง" ศาสตราจารย์แพลนท์รายงาน แม้ว่าจะย้อนแย้ง แต่ข้อสังเกตนี้มาจากข้อเท็จจริงที่ว่าปริมาณที่สูงทำให้เกิดการตอบสนองที่เป็นพิษในเซลล์ เมื่อร่างกายได้รับในปริมาณที่ต่ำกว่า คล้ายกับความเข้มข้นของฮอร์โมนในร่างกายของเรา ผลที่ตามมาคือการลดการควบคุมของระบบฮอร์โมน