กฎของชนกลุ่มน้อย: นักวิทยาศาสตร์ค้นพบจุดเปลี่ยนสำหรับการแพร่กระจายของความคิด

"เมื่อจำนวนผู้ถือความคิดเห็นที่มีความมุ่งมั่นต่ำกว่า 10 เปอร์เซ็นต์ จะไม่มีความคืบหน้าในการแพร่กระจายของความคิดที่มองเห็นได้ มันต้องใช้เวลาเทียบได้กับอายุของจักรวาลอย่างแท้จริงสำหรับกลุ่มขนาดนี้ในการเข้าถึงคนส่วนใหญ่" กล่าว ผู้อำนวยการ SCNARC Boleslaw Szymanski, Claire และ Roland Schmitt ศาสตราจารย์พิเศษที่ Rensselaer "เมื่อตัวเลขนั้นเพิ่มขึ้นมากกว่า 10 เปอร์เซ็นต์ ความคิดจะแพร่กระจายอย่างรวดเร็ว" ตัวอย่างเช่น เหตุการณ์ที่กำลังดำเนินอยู่ในตูนิเซียและอียิปต์ดูเหมือนจะแสดงกระบวนการที่คล้ายคลึงกัน ตามข้อมูลของ Szymanski “ในประเทศเหล่านั้น เผด็จการที่ครองอำนาจมาหลายทศวรรษถูกโค่นล้มอย่างกะทันหันในเวลาเพียงไม่กี่สัปดาห์” การค้นพบนี้ตีพิมพ์ในวารสารPhysical Review E ฉบับออนไลน์เมื่อวันที่ 22 กรกฎาคม 2554 ในบทความชื่อ "ฉันทามติทางสังคมผ่านอิทธิพลของชนกลุ่มน้อยที่มีความมุ่งมั่น" สิ่งสำคัญของการค้นพบนี้คือเปอร์เซ็นต์ของผู้ถือความคิดเห็นที่มีความมุ่งมั่นที่จำเป็นในการเปลี่ยนความคิดเห็นส่วนใหญ่ไม่เปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญโดยไม่คำนึงถึงประเภทของเครือข่ายที่ผู้ถือความคิดเห็นทำงานอยู่ กล่าวอีกนัยหนึ่ง เปอร์เซ็นต์ของผู้แสดงความคิดเห็นที่มีความมุ่งมั่นซึ่งจำเป็นต้องมีอิทธิพลต่อสังคมยังคงอยู่ที่ประมาณ 10 เปอร์เซ็นต์ โดยไม่คำนึงว่าความคิดเห็นนั้นจะเริ่มต้นและแพร่กระจายในสังคมอย่างไรหรือที่ใด เพื่อให้ได้ข้อสรุป นักวิทยาศาสตร์ได้พัฒนาแบบจำลองคอมพิวเตอร์ของเครือข่ายสังคมประเภทต่างๆ หนึ่งในเครือข่ายมีแต่ละคนเชื่อมต่อกับทุกคนในเครือข่าย รูปแบบที่สองประกอบด้วยบุคคลบางคนที่เชื่อมโยงกับผู้คนจำนวนมาก ทำให้เป็นศูนย์กลางความคิดเห็นหรือผู้นำ โมเดลสุดท้ายให้ทุกคนในโมเดลมีจำนวนการเชื่อมต่อเท่ากันโดยประมาณ สถานะเริ่มต้นของแต่ละรุ่นเป็นทะเลของผู้ถือมุมมองแบบดั้งเดิม บุคคลเหล่านี้แต่ละคนมีมุมมอง แต่ที่สำคัญคือเปิดใจรับมุมมองอื่นด้วย เมื่อสร้างเครือข่ายแล้ว นัก วิทยาศาสตร์ ก็ "กระจาย" ผู้เชื่อที่แท้จริงบางส่วนไปทั่วทั้งเครือข่าย คนเหล่านี้มีทัศนคติที่สมบูรณ์และไม่ยอมเปลี่ยนแปลงความเชื่อเหล่านั้น เมื่อผู้เชื่อที่แท้จริงเหล่านั้นเริ่มสนทนากับผู้ที่ยึดถือระบบความเชื่อดั้งเดิม กระแสน้ำก็ค่อยๆ เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน "โดยทั่วไปแล้ว ผู้คนไม่ชอบที่จะมีความคิดเห็นที่ไม่เป็นที่นิยม และมักจะพยายามหาความเห็นพ้องต้องกันจากคนในท้องถิ่น เราตั้งค่าไดนามิกนี้ในแต่ละโมเดลของเรา" ผู้ร่วมวิจัยของ SCNARC และผู้เขียนบทความที่เกี่ยวข้อง Sameet Sreenivasan กล่าว เพื่อให้บรรลุเป้าหมายนี้ แต่ละคนในแบบจำลอง "พูดคุย" ซึ่งกันและกันเกี่ยวกับความคิดเห็นของพวกเขา หากผู้ฟังมีความคิดเห็นเช่นเดียวกับผู้พูด จะเป็นการเสริมความเชื่อของผู้ฟัง หากความคิดเห็นแตกต่าง ผู้ฟังก็พิจารณาและพูดคุยกับบุคคลอื่นต่อไป ถ้าบุคคลนั้นมีความเชื่อใหม่นี้ด้วย ผู้ฟังก็ยอมรับความเชื่อนั้น “ในขณะที่ตัวแทนของการเปลี่ยนแปลงเริ่มโน้มน้าวผู้คนมากขึ้นเรื่อย ๆ สถานการณ์ก็เริ่มเปลี่ยนไป” Sreenivasan กล่าว "ผู้คนเริ่มตั้งคำถามกับมุมมองของตนเองในตอนแรก จากนั้นจึงนำมุมมองใหม่นี้ไปใช้อย่างเต็มที่เพื่อเผยแพร่ให้กว้างขวางยิ่งขึ้น หากผู้เชื่อที่แท้จริงเพียงมีอิทธิพลต่อเพื่อนบ้านของพวกเขา นั่นจะไม่เปลี่ยนแปลงอะไรภายในระบบที่ใหญ่ขึ้น ดังที่เราเห็นว่ามีเปอร์เซ็นต์น้อยกว่า 10" การวิจัยมีความหมายกว้างเพื่อทำความเข้าใจการแพร่กระจายของความคิดเห็น "มีสถานการณ์ที่ชัดเจนซึ่งช่วยให้รู้วิธีเผยแพร่ความคิดเห็นอย่างมีประสิทธิภาพหรือระงับความคิดเห็นที่กำลังพัฒนา" รองศาสตราจารย์ฟิสิกส์และผู้ร่วมเขียนรายงาน Gyorgy Korniss กล่าว "บางตัวอย่างอาจเป็นความจำเป็นในการโน้มน้าวให้เมืองย้ายอย่างรวดเร็วก่อนเกิดพายุเฮอริเคน หรือเผยแพร่ข้อมูลใหม่เกี่ยวกับการป้องกันโรคในหมู่บ้านชนบท" ขณะนี้นักวิจัยกำลังมองหาพันธมิตรในสาขาสังคมศาสตร์และสาขาอื่นๆ เพื่อเปรียบเทียบแบบจำลองการคำนวณกับตัวอย่างทางประวัติศาสตร์ พวกเขายังต้องการศึกษาว่าเปอร์เซ็นต์อาจเปลี่ยนแปลงอย่างไรเมื่อป้อนเข้าสู่แบบจำลองที่สังคมมีการแบ่งขั้ว แทนที่จะยึดถือเพียงมุมมองแบบดั้งเดิม สังคมกลับมีมุมมองที่เป็นปฏิปักษ์กันสองประการ ตัวอย่างของการแบ่งขั้วนี้คือพรรคเดโมแครตกับพรรครีพับลิกัน